Батарэйкі D у параўнанні з запалкай.Батарэйка D (2-я злева) у параўнанні з іншымі папулярнымі тыпамі электрычных батарэйЭлементы 373 «Арыён-М» вытворчасці СССР
Элементы такога тыпу прапанавала ў 1898 годзе кампанія Eveready Battery Company (пераназваная пасля ў Energizer). Гэтая батарэйка стала адной з першых у шэрагу 1,5-вольтавых элементаў, якія карыстаюцца папулярнасцю па сённяшні дзень.
У СССР такія элементы мелі абазначэння 1-КС-У3 (да пачатку 1960-х гг.)[1], 373 (гандлёвая марка «Сатурн», «Марс», «Арыён М»[2], «Прамень»[3]), і ў вугальна-цынкавым выкананні каштавалі 17 капеек (у бляшаным кажусе — 30 капеек).
У ЗША да таго як больш меншыя элементы сілкавання сталі больш распаўсюджанымі, элементы D былі шырока вядомыя як ліхтарныя батарэйкі. Ваеннае абазначэнне гэтай батарэі ў ЗША было BA-30 (яшчэ да Другой сусветнай вайны).
У 2007 годзе на батарэі D прыходзілася 8% продажаў шчолачных першасных батарэй (у колькасным выражэнні) у ЗША.
Ужываецца ў найбольш энерганагружаных пераносных электрапрыборах, такіх, як пераносныя магнітолы, рацыя, лічыльнікі Гейгера ці магутныя ручныя ліхтары. Таксама гэтыя элементы ўжывалі ў электрычных прыладах, спажывальных малую магутнасць, але якія павінны ад аднаго элемента (або камплекта элементаў) працаваць доўги час: буйныя радыёпрыёмнікі, гадзіннікі.
↑Варламов Р. Г. Современные источники питания. Справочник. М.: ДМК, 1998. — 192 с. ISBN 5-89818-010-9
↑Варламов Р. Г. Современные источники питания. Справочник. М.: ДМК, 1998. — 192 с. ISBN 5-89818-010-9 Стр.144-147
↑Указанные значения ёмкости солевых и щелочных элементов справедливы при разряде малыми токами, не превышающими десятки мА. При разряде токами в сотни мА, ёмкость снижается в несколько раз.