Рыгор Фядотавіч Крывашэеў
Рыгор Фядотавіч Крывашэеў | |
---|---|
руск.: Григорий Федотович Кривошеев | |
Дата нараджэння | 15 верасня 1929 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 29 красавіка 2019 (89 гадоў) |
Месца смерці | |
Альма-матар | |
Грамадзянства | |
Прыналежнасць | СССР |
Род войскаў | мотастралковыя войскі[d] |
Званне | генерал-палкоўнік |
Камандаваў | 38th Army[d] |
Узнагароды і званні |
Рыгор Фядотавіч Крывашэеў (руск.: Григорий Федотович Кривошеев; 15 верасня 1929 — 29 красавіка 2019) — савецкі і расійскі военачальнік, ваенны гісторык. Генерал-палкоўнік (1984). Прафесар Акадэміі ваенных навук (1995). Кандыдат ваенных навук[1].
Найбольш вядомы як кіраўнік даследчага калектыву ваенных гісторыкаў, які правёў першае ўсебаковае комплекснае гісторыка-статыстычнае даследаванне людскіх страт і баявой тэхнікі Узброеных Сіл СССР і Расіі ў войнах XX—XXI стагоддзяў, вынікі якога былі апублікаваныя ў манаграфіі «Грыф сакрэтнасці зняты: страты Узброеных Сіл СССР у войнах, баявых дзеяннях і ваенных канфліктах»[2][3][4].
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіліся ў 1929 годзе ў вёсцы Кінтэрэп Легастаеўскага раёна Сібірскага краю (цяпер тэрыторыя Маслянінскага раёна, Новасібірская вобласць) у сялянскай сям’і. У савецкай арміі з верасня 1949 года. Праходзіў службу ў школе сяржантаў 712-га артылерыйскага палка 198-й стралковай дывізіі (Бійск). У 1950 годзе паступіў у Цюменскае ваеннае пяхотнае вучылішча, якое скончыў у 1953 годзе (з адзнакай). Пасля выпуску вярнуўся ў 198-ю стралковую дывізію камандзірам узвода. У 1959 годзе здаў уступныя экзамены для паступлення ў Томскі політэхнічны інстытут, але камандаванне накіроўвае яго ў Омск для даўкамплектавання Омскага ваенна-пяхотнага вучылішча.
У 1961 годзе, у званні капітана, накіраваны для навучання ў Ваенную акадэмію імя М. В. Фрунзэ, якую скончыў у 1964 годзе. Пасля праходзіў службу камандзірам батальёна 469-га мотастралковага палка 115-й мотастралковай дывізіі (Кіеўская ВА). У 1967 годзе прызначаны на пасаду намесніка камандзіра навучальнага мотастралковага палка 48-й гвардзейскай вучэбнай танкавай дывізіі, а праз год — камандзірам гэтага ж палка з датэрміновым прысваеннем звання «падпалкоўнік». З 1969 года — начальнік штаба 48-й гвардзейскай вучэбнай танкавай дывізіі. У 1971 годзе становіцца слухачом Ваеннай акадэміі Генеральнага штаба Узброеных Сіл СССР. Па заканчэнні Акадэміі ў 1973 годзе быў прызначаны на пасаду камандзіра 161-й мотастралковай дывізіі (Ізяслаў, Прыкарпацкая ВА). У лютым 1975 года прысвоена воінскае званне генерал-маёр. Праз некалькі дзён пасля прысваення звання быў прызначаны на пасаду начальніка штаба 38-й арміі (Івана-Франкоўск), на працягу некалькіх месяцаў таксама выконваў абавязкі камандуючага арміяй.
У сакавіку 1979 года прызначаны начальнікам штаба — першым намеснікам камандуючага войскамі Туркестанскай ваеннай акругі (Ташкент). У красавіку 1984 года прысвоена воінскае званне генерал-палкоўнік, у чэрвені таго ж года прызначаны начальнікам штаба — першым намеснікам галоўнакамандуючага Групы савецкіх войск у Германіі. У студзені 1987 года заняў пасаду начальніка Галоўнага арганізацыйна-мабілізацыйнага ўпраўлення — намесніка начальніка Генеральнага штаба Узброеных Сіл СССР.
У адстаўцы з верасня 1991 года. На «грамадзянцы» ўзначаліў групу гісторыкаў-даследчыкаў, якую стварыў яшчэ працуючы ў Генеральным штабе.
Памёр 29 красавіка 2019 года. Пахаваны на Федэральных вайсковых мемарыяльных могілках.
Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]
Узнагароджаны ордэнамі Кастрычніцкай рэвалюцыі (1985), Чырвонага Сцяга (1980), Чырвонай Зоркі (1976), «За службу Радзіме ва Узброеных Сілах СССР» III ступені (1991) і многімі замежнымі ордэнамі і медалямі.
Навуковыя працы[правіць | правіць зыходнік]
Крывашэеў стаў шырока вядомы пасля публікацыі ў 1993 годзе сваёй кнігі, прысвечанай раскрыццю колькасці страт Савецкіх Узброеных Сіл у Вялікай Айчыннай вайне. Пад агульнай рэдакцыяй даследчыка кніга была падрыхтавана гісторыкамі і грунтавалася на рассакрэчаных савецкіх ваенных архівах. Праца ўяўляе сабой, магчыма, першую сур’ёзную спробу пазначыць велічыню страт РСЧА/СА падчас Другой сусветнай вайны. Да гэтай публікацыі дакладная колькасць ваенных страт СССР была прадметам палітычных спекуляцый, і лічбы вар’іраваліся ў адпаведнасці з палітычнай сітуацыяй у грамадстве.
Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Манаграфіі
- Гриф секретности снят: Потери Вооружённых Сил СССР в войнах, боевых действиях и военных конфликтах: Статистическое исследование / Г. Ф. Кривошеев, В. М. Андроников, П. Д. Буриков. — М.: Воениздат, 1993. — 370 с. — ISBN 5-203-01400-0.
- Английское издание: G. F. Krivosheev. Soviet Casualties and Combat Losses in the twentieth century, London, Greenhill Books, 1997, ISBN 1-85367-280-7; ISBN 978-1-85367-280-4.
- Великая Отечественная война: цифры и факты. — М.: Просвещение, 1995. — 113 с. — (Полвека назад). — ISBN 5-09-006730-9.
- Россия и СССР в войнах XX века: Потери вооружённых сил. — М.: Олма-пресс, 2001. — 608 с. — (Архив). — ISBN 5-224-01515-4.
- Россия и СССР в войнах XX века: Потери вооружённых сил. — 2-е изд., доп. — М.: [б. и.], 2005. — 712 с. — ISBN 5-7151-0078-X.
- Россия и СССР в войнах XX века: Книга потерь. — М.: Вече, 2010. — 624 с. — ISBN 978-5-9533-4676-6.
- Великая Отечественная на земле Российской. — Минобороны России, 2006. — 424 с.
- Великая Отечественная на земле Российской. — 2-е изд., доп. — М.: Библос консалтинг, 2010. — 469 с. — ISBN 978-5-91501-017-7.
- Великая Отечественная без грифа секретности: Книга потерь. — М.: Вече, 2009. — 380 с. — ISBN 978-5-9533-3877-6.
- Великая Отечественная без грифа секретности: Книга потерь. — М.: Вече, 2010. — 380 с. — ISBN 978-5-9533-4695-5.
- Великая Отечественная без грифа секретности: Книга потерь. — М.: Вече, 2014. — 383 с. — (Историческая литература). — ISBN 978-5-4444-1768-3.
- Великая Отечественная без грифа секретности: Книга потерь. — М.: Вече, 2020. — 383 с. — ISBN 978-5-4484-1837-2.
Артыкулы
- Кривошеев Г. Ф. Подготовка военнообученных резервов для Советской Армии в предвоенные годы и в ходе Великой Отечественной войны // Военно-исторический журнал. — 1988. — № 1. — С.47—52.
- Кривошеев Г. Ф. В первых сражениях // Военно-исторический журнал. — 1991. — № 2. — С. 10—16.
- Кривошеев Г. Ф. Цена освободительной миссии // Военно-исторический журнал. — 1991. — № 3. — С. 48—51.
- Кривошеев Г. Ф. Война брони и моторов // Военно-исторический журнал. — 1991. — № 4. — С. 36—41.
- Кривошеев Г. Ф. Накануне // Военно-исторический журнал. — 1991. — № 6. — С. 41—44.
- Кривошеев Г. Ф. «Историк должен ликовать и горевать вместе со своим народом» // Военно-исторический журнал. — 2002. — № 11. — С. 76—79.
- Кривошеев Г. Ф. На подмосковных рубежах // Военно-исторический журнал. — 2006. — № 12. — С. 3—7.
Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Международная научная конференция «65 лет Великой Победы: итоги, уроки и прогнозы на будущее» . РГСУ (16 чэрвеня 2010). Архівавана з першакрыніцы 19 чэрвеня 2010. Праверана 12 верасня 2012.
- ↑ Glantz D. M. From the Soviet Secret Archives: Newly Published Soviet Works on the Red Army 1918—1991: A Review Essay // The Journal of Slavic Military Studies. — Routledge, 1995. — В. 2. — Vol. 8. — P. 328—329. — ISSN 1556-3006.
- ↑ Rosefielde S. G. F. Krivosheev, ed. Soviet Casualties and Combat Losses in the Twentieth Century, trans. Christine Barnard. London and Mechanicsburg: Greenhill Books and Stackpole Books, 1997. Pp. xiv, 290(англ.) // The International History Review. — Taylor & Francis, 1998. — Т. 20. — № 4. — С. 1008. — ISSN 1949-6540. Архівавана з першакрыніцы 7 лютага 2021.
- ↑ Westerlund L., Ilenkov S. Soviet soldiers KIA and MIA in the war against Germany and her allies, 1941—1945 (англ.) (фін.) // Sotavangit ja internoidut: kansallisarkiston artikkelikirja / toim. L. Westerlund. — Helsinki: Kansallisarkisto, 2008. — S. 20, 41—42. — ISBN 978-951-53-3139-7.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Кривошеев Григорий Федотович // Историки России. Кто есть кто в изучении отечественной истории: биобиблиографический словарь / авт.-сост. А. А. Чернобаев; под ред. В. А. Динеса. — 2-е изд., испр. и доп. — СГЭА. — Саратов: Летопись, 2000. — С. 268—269. — ISBN 5-85559-092-5.
Рэцэнзіі[правіць | правіць зыходнік]
- Walter S. Dunn. A Book Review of ‘Soviet Casualties and Combat Losses in the twentieth century’ // The Journal of Military History, Vol. 62, № 3 (Jul., 1998), pp. 660–661.
- James F Dunnigan. A Book Review of ‘Soviet Casualties and Combat Losses in the twentieth century’ // The World War II Bookshelf: Fifty Must-Read Books, 2004, Citadel Press, ISBN 0-8065-2609-2. pp. 136–139.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Кривошеев Григорий Федотович . Международный объединённый биографический центр. Архівавана з першакрыніцы 19 кастрычніка 2012. Праверана 12 верасня 2012.
- Интервью в журнале «Российская Федерация сегодня»
- Некролог на сайте газеты «Красная звезда»
- Нарадзіліся 15 верасня
- Нарадзіліся ў 1929 годзе
- Нарадзіліся ў Сібірскім краі
- Памерлі 29 красавіка
- Памерлі ў 2019 годзе
- Памерлі ў Маскве
- Выпускнікі Ваеннай акадэміі Генштаба
- Кавалеры ордэна Кастрычніцкай Рэвалюцыі
- Кавалеры ордэна Чырвонага Сцяга
- Кавалеры ордэна Чырвонай Зоркі
- Кавалеры ордэна «За службу Радзіме ва Узброеных Сілах СССР» III ступені
- Узнагароджаныя медалём «За бездакорную службу» 2 ступені
- Асобы
- Гісторыкі
- Гісторыкі Расіі
- Гісторыкі XX стагоддзя
- Гісторыкі XXI стагоддзя
- Пахаваныя на Федэральных ваенных мемарыяльных могілках
- Ваенныя гісторыкі
- Кандыдаты ваенных навук
- Выпускнікі Ваеннай акадэміі імя М. В. Фрунзэ
- Генерал-палкоўнікі СССР