Перайсці да зместу

Рашыльд

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Рашыльд
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні фр.: Marguerite Eymery
Псеўданімы Jean de Chibra[1], Jean de Chilra[1] і Rachilde
Дата нараджэння 11 лютага 1860(1860-02-11)[2][3]
Месца нараджэння
Дата смерці 4 красавіка 1953(1953-04-04)[2][3] (93 гады)
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства
Муж Alfred Vallette[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці гаспадыня літаратурнага салону, пісьменніца, драматург
Мова твораў французская
Узнагароды
афіцэр Ордэна Ганаровага легіёна
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Рашыльд (фр.: Rachilde), сапраўднае імя Маргрыт Эмеры (Marguerite Eymery; 11 лютага 1860, Перыгё, Францыя — 4 красавіка 1953, Парыж, Францыя) — французская пісьменніца, драматургіня, гаспадыня літаратурнага салона. Каралева французскага ўпадніцтва[5].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Дачка вайскоўца, які адвярнуўся ад яе ў дзяцінстве, бо хацеў хлопчыка, і эксцэнтрычнай маці, прыхільніцы спірытызму. У маладым узросце адмовілася ад першага жаніха-вайскоўца, прапанаванага бацькам. Рана пачала пісаць, хаваючы тэксты. Пад псеўданімам друкавала свае першыя навелы і казкі ў мясцовай газеце L'Écho de la Dordogne[6]. Два гады навучалася ў кляштары, перш чым прыбыла ў Парыж ва ўзросце 18 гадоў. Была цудоўнай вершніцай, а таксама валодала пісталетам і шпагай[7]. У Парыжы адразу набыла скандальную славу, бо апраналася і рабіла прычоску ў хлапечым стылі. Замовіла візітоўкі, на якіх было пазначана: Rachilde, homme de lettres (Рашыльд, пісьменнік). Першапачаткова ўвесь Парыж успрымаў яе за мужчыну[8]. У 1885 яна папрасіла і атрымала дазвол прэфектуры паліцыі насіць мужчынскі касцюм[9].

Пасля эксцэнтрычнай маладосці пісьменніца пабралася шлюбам з Альфрэдам Валетам, дырэктарам «Mercure de France», сімвалісцкага літаратурнага часопіса, а пазней і выдавецтва. Шмат год яна трымала літаратурны салон, стала слынным літаратурным крытыкам. Мела славу «каралевы французскага ўпадніцтва» і «стваральніцы новых грахоў»[10]. Памерла амаль забытая ўсімі ва ўзросце 93 год у 1953 годзе ў Парыжы[5].

Псеўданім[правіць | правіць зыходнік]

У маладосці падчас сеансу спірытызму, арганізаванага маці, выбрала сабе псеўданім на аснове імя нібыта духу, які з'явіўся ўсім на сеансе, - Рашыльд[11]. Маладая Маргрыт палюбіла гэты гендарны эківок і пачала падпісваць свае творы гэтым псеўданімам. Апрача гэтага часам падпісвалася іншымі псеўданімамі: Jean de Childra і Jean de Chibra[8].

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Надзвычай плённы празаік, яна напісала больш за шэсцьдзесят пяць раманаў і зборнікаў навел і драмаў[5]. Першы тэкст - навелу - надрукавала ў 1877 годзе. У раманах яе вельмі рана зацікавілі пытанні сексуальнай ідэнтычнасці, гомасексуальнага і любога нетрадыцыйнага кахання, што адлюстравана ў ейным самым вядомым рамане «Спадар Венера» (Monsieur Vénus, 1884), які заваяваў ёй непасрэдную і ў значнай ступені скандальную славу. Гэты раман распавядае пра дзіўную сувязь паміж арыстакратычнай, эксцэнтрычнай і ўладнай жанчынай і фемінізаваным, вельмі прыгожым фларыстам[12].

Значная частка першавыданняў пісьменніцы даступныя ў фондах Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі. Сёння да яе творчасці актыўна вяртаюцца гендарныя даследчыкі і даследніцы.

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Прыжыццёвыя творы[правіць | правіць зыходнік]
  • “La Création de l’oiseau Mouche”, навела, 1877
  • Les Grandes Manœuvres de Thiviers, Paris, 1879
  • Monsieur de la Nouveauté, Paris, 1880
  • La Femme du 199e régiment (fantaisie militaire), Périgueux, 1881
  • Histoires bêtes pour amuser les petits enfants d'esprit, Paris, 1884
  • Monsieur Vénus, roman matérialiste (avec Francis Talman), Bruxelles, Auguste Brancart, 1884
  • Nono, roman de mœurs contemporaines, Paris, 1885
  • Queue de poisson, Bruxelles,1885
  • À Mort, Paris,1886
  • La Virginité de Diane, Paris,1886
  • La Marquise de Sade, Paris, E. Monnier,1887
  • Le Tiroir de Mimi-Corail, Paris,1887
  • Madame Adonis, Paris, E. Monnier,1888
  • Monsieur Vénus (avec préface de Maurice Barrès), Paris, Félix Brossier,1889
  • Le Mordu, mœurs littéraires, Paris, Félix Brossier,1889
  • L'Homme roux (nouvelle), Paris, Librairie Illustrée (les oubliés),1889
  • Minette, Paris, Librairie française et Internationale,1889
  • La Sanglante Ironie, Paris, Léon Genonceaux,1891
  • Théâtre, Paris,1891
  • Le Château hermétique, Paris, le Mercure de France,1892
  • L'Animale, Mercure de France, Paris,1893
  • Le Démon de l'absurde, Paris, 1894
  • La Princesse des Ténèbres, Paris,1896
  • Les Hors Nature. Mœurs contemporaines, Paris,1897
  • L'Heure sexuelle, Paris,1898
  • La Tour d'amour, Paris, 1899
  • Contes et nouvelles suivis du Théâtre, Paris, 1900
  • La Jongleuse, Paris, Mercure de France, 1900
  • L'Imitation de la mort, nouvelles, Paris, 1903
  • Le Dessous, Paris: Mercure de France, 1904
  • Le Meneur de louves, Paris, 1905
  • Son Printemps, Paris, 1912
  • La Terre qui rit, Paris, Éditions de la Maison du livre, 1917
  • Dans le puits ou la vie inférieure, Paris, Mercure de France, 1918
  • La Découverte de l'Amérique, Genève, 1919
  • La Maison vierge, Paris, 1920
  • La Souris japonaise, Paris, 1921
  • Les Rageac, Paris, 1921
  • Le Grand Saigneur, Paris, 1922
  • L'Hôtel du Grand Veneur, Paris,1922
  • Le Château des deux amants, Paris, Flammarion,1923
  • Le Parc du mystère (en collaboration avec F. de Homem Christo), Paris, Flammarion,1923
  • Au Seuil de l'enfer (en collaboration avec F. de Homem Christo), Paris, Flammarion,1924
  • La Haine amoureuse, Paris, Flammarion,1924
  • Le Théâtre des bêtes (illustrations de Roger Reboussin), Paris, Les Arts et le Livre,1926
  • Refaire l'amour, Paris, Ferenczi,1927
  • Alfred Jarry ou le surmâle de lettres, Paris, Grasset,1927
  • Le Prisonnier (en collaboration avec A. David), Paris, éd. de France,1928
  • Madame de Lydone, assassin, Paris, Ferenczi,1928
  • Pourquoi je ne suis pas féministe, Paris, éd. de France,1928
  • La Femme aux mains d'ivoire, Paris, éd. des Portiques,1929
  • Le Val sans retour (en collaboration avec J.-J. Lauzach), Paris, Fayard,1929
  • Portraits d'hommes, Paris, Mornay,1929
  • L'Homme aux bras de feu, Paris, Ferenczi, 1930
  • Les Voluptés imprévues, Paris, Ferenczi, 1931
  • Notre-Dame des rats, Paris, Querelle,1931
  • Jeux d'artifice, Paris, Ferenczi, 1932
  • L'Amazone rouge, Paris, Lemerre,1932
  • La Femme Dieu, Paris, Ferenczi, 1934
  • Mon étrange plaisir, Paris, Baudinière,1934
  • L'Aérophage (en collaboration avec J.-J. Lauzach), Paris, Les écrivains associés,1935
  • L'Autre Crime, Paris, Mercure de France,1937
  • Les Accords perdus, Paris, Corymbes,1937
  • La Fille inconnue, Paris, Imprimerie la technique du livre,1938
  • Pour la lumière, Paris, Fayard,1938
  • L'Anneau de Saturne, Paris, Ferenczi & fils,1939
  • Face à la peur, Paris, Mercure de France,1939
  • Duvet-d'Ange. Confession d'une jeune homme de lettres, Paris, Messein,1943
  • Le roman d'un homme sérieux. Alfred Vallette à Rachilde 1885-1889, Paris, Mercure de France
  • Survie, Paris, Messein,1945
  • Quand j'étais jeune, Paris, Mercure de France, 1947.
Пасмяротныя выданні[правіць | правіць зыходнік]
  • À l'Auberge de l'aigle, Reims, À l'Écart,1977
  • L'Homme qui raille dans les cimetières, présentation de Paul Gayot, Paris, Éditions du Fourneau,1982
  • 14 contes de jeunesse, présentation de Christian Soulignac, Paris, Éditions du Fourneau,1983
  • Portrait de Hugues Rebell, Reims, À l'Écart, 1987
  • Auriant, Reims, À l'Écart,1987
  • Lettre à Charles Régismanset, collection Lettres de Femmes no 1, présentation de Christian Soulignac, Reims, À l'Écart, 1991
  • Trois lettres à Alfred Jarry, présentation de Sylvain Goudemare, Paris, Les Silènes, 1991.
Сучасныя перавыданні[правіць | правіць зыходнік]
  • Monsieur Vénus (avec préface de Maurice Barrès et une lettre autographe inédite), Paris, Réédition Flammarion,1926,1977, 1992, 1998
  • La Femme aux mains d'ivoire, Réédition Paris, J. Ferenczi et fils, avec bois originaux de Claude-René Martin),1937
  • Le Château hermétique, Réédition, sl, Ver Soli Ter,1963
  • La Terre qui rit, Paris, Réédition Éditions du Fourneau, 1980
  • L'Animale, Paris, Réédition au Mercure de France, avec une préf. d’Édith Silve,1993
  • Les Hors Nature, Paris Réédition Séguier," Bibliothèque Décadente", présentation de Jean de Palacio,1993
  • Mon étrange plaisir, Paris, Réédition chez J. Losfeld, coll. Les Feuilles d’Éros,1993
  • La Tour d'amour, Paris, Réédition au Mercure de France avec une préf. d’Édith Silve, 994
  • La Marquise de Sade, Paris, Réédition Gallimard, coll. L'Imaginaire avec une préf. d’Édith Silve, Paris,1996
  • Alfred Jarry ou le surmâle de lettres, Réédition Arléa, 2007.

Зноскі

  1. ↑ а б Czech National Authority Database Праверана 30 жніўня 2020.
  2. ↑ а б Rachilde // Internet Speculative Fiction Database — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б Marguerite Eymery // Roglo — 1997. — 10000000 экз.
  4. ↑ https://www.landrucimetieres.fr/spip/spip.php?article5228
  5. ↑ а б в Claude Dauphiné, Rachilde, femme de lettres 1900, Éditions Pierre Fanlac, 1985.
  6. ↑ Nelly Sanchez, «Rachilde ou la décadence du Naturalisme », Les Cahiers Naturalistes, no 73, 1999, p. 275-283.
  7. ↑ Pierre Philippe, «Rachilde saisie par la débauche», Le Monde, 21 août 1998.
  8. ↑ а б Claude Dauphiné, Rachilde, Mercure de France, 1991.
  9. ↑ Christine Bard, «Le «DB58» aux Archives de la Préfecture de Police», Clio. Histoire‚ femmes et sociétés, no 10, 1999.
  10. ↑ Benoît Pivert, «Madame Rachilde, homme de lettres et reine des décadents», Revue d’art et de littérature, musique, janvier 2006.
  11. ↑ Pierre Kyria, «Rachilde l'ambiguë», Le Monde, 10 mai 1991.
  12. ↑ Nelly Sanchez, Images de l’Homme dans les romans de Rachilde et de Colette (1884-1943), Éditions Universitaires Européennes, Sarrebruck. 2010, 389 p

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.chped.com/w/index.php?title=Рашыльд&oldid=4779918"