Навагрудская чыгунка
![](http://chped.net/https/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/35/%D0%A7%D1%8B%D0%B3%D1%83%D0%BD%D0%B0%D1%87%D0%BD%D1%8B_%D0%B2%D0%B0%D0%BA%D0%B7%D0%B0%D0%BB_%D1%83_%D0%9D%D0%B0%D0%B2%D0%B0%D0%B3%D1%80%D1%83%D0%B4%D0%BA%D1%83_%281920-%D1%8F_%D0%B3%D0%B0%D0%B4%D1%8B%29.jpg/220px-%D0%A7%D1%8B%D0%B3%D1%83%D0%BD%D0%B0%D1%87%D0%BD%D1%8B_%D0%B2%D0%B0%D0%BA%D0%B7%D0%B0%D0%BB_%D1%83_%D0%9D%D0%B0%D0%B2%D0%B0%D0%B3%D1%80%D1%83%D0%B4%D0%BA%D1%83_%281920-%D1%8F_%D0%B3%D0%B0%D0%B4%D1%8B%29.jpg)
Навагрудская чыгунка — вузкакалейная 600-міліметровая (пазней — 750-міліметровая) чыгунка з Наваельні да Любчы, якая існавала з 1916 па 1965 год. Працягласць — 70 кіламетраў.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Вузкакалейную чыгунку праз Навагрудак пабудавалі падчас Першай сусветнай вайны. Яна была патрэбна нямецкім войскам для забеспячэння фронта, які пралягаў побач з мястэчкам Любча. Па чыгунцы дастаўлялі боепрыпасы. Чыгунку праклалі за год. Да будаўніцтва прыцягваліся сяляне з бліжэйшых вёсак.
Чыгунка была адгалінаваннем ад чыгуначнага вузла Наваельня. Асобнае адгалінаванне было ад станцыі Скрыдлева да Навагрудка[1].
![](http://chped.net/https/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fe/%D0%A7%D1%8B%D0%B3%D1%83%D0%BD%D0%B0%D1%87%D0%BD%D1%8B_%D0%B2%D0%B0%D0%BA%D0%B7%D0%B0%D0%BB_%D1%83_%D0%9D%D0%B0%D0%B2%D0%B0%D0%B3%D1%80%D1%83%D0%B4%D0%BA%D1%83.jpg/220px-%D0%A7%D1%8B%D0%B3%D1%83%D0%BD%D0%B0%D1%87%D0%BD%D1%8B_%D0%B2%D0%B0%D0%BA%D0%B7%D0%B0%D0%BB_%D1%83_%D0%9D%D0%B0%D0%B2%D0%B0%D0%B3%D1%80%D1%83%D0%B4%D0%BA%D1%83.jpg)
Пасля Першай сусветнай вайны, савецкія ўлады планавалі аднавіць і працягнуць вузкакалейку. У 1919 годзе разглядалася ідэя працягнуць чыгунку да станцыі Замір’е (сёння мястэчка Гарадзея), але гэты праект не рэалізавалі. Пасля савецка-польскай вайны тэрыторыя Заходняй Беларусі адышла да Польскай Рэспублікі. Вузкакалейка пачала дзейнічаць нанова перайшла пад кіраўніцтва Польскай дзяржаўнай чыгункі. Тады пабудавалі чыгуначныя станцыі ў Навагрудку, Любчы і вёсцы Зароі[2].
У 1931 годзе польскія ўлады планавалі пабудаваць чыгунку Белавеж — Навагрудак — Ашмяны. На гэты праект планавалі выдаткаваць 91 млн злотых. Пры рэалізацыі гэтага праекта ў Навагрудку маглі пракласці звычайную шырокакалейную чыгунку. Але з-за сусветнага эканамічнага крызісу праект не рэалізавалі.
Падчас Другой сусветнай вайны, пасля акупацыі Навагрудчыны нямецкай арміяй, чыгунку зноў пачалі выкарыстоўваць у вайсковых мэтах. Па ёй перавозілі вайсковую тэхніку і зброю. З-за дзеянняў партызан яна працавала нерэгулярна. Каляіну, масты, а таксама тэлефонную сувязь, што ішла ўздоўж чыгуначнага палатна, неаднаразова разбуралі[2].
![](http://chped.net/https/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/94/%D0%A0%D0%B0%D1%81%D0%BA%D0%BB%D0%B0%D0%B4_%D1%86%D1%8F%D0%B3%D0%BD%D1%96%D0%BA%D0%BE%D1%9E_%D0%9D%D0%B0%D0%B2%D0%B0%D0%B5%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D1%8F_-_%D0%9B%D1%8E%D0%B1%D1%87%D0%B0.jpg/220px-%D0%A0%D0%B0%D1%81%D0%BA%D0%BB%D0%B0%D0%B4_%D1%86%D1%8F%D0%B3%D0%BD%D1%96%D0%BA%D0%BE%D1%9E_%D0%9D%D0%B0%D0%B2%D0%B0%D0%B5%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D1%8F_-_%D0%9B%D1%8E%D0%B1%D1%87%D0%B0.jpg)
Пасля сканчэння Другой сусветнай вайны савецкія ўлады вырашылі аднавіць вузкакалейку. У сакавіку 1947 года Навагрудскі гарадскі савет дэпутатаў вырашыў адрамантаваць яе да красавіка і пусціць па ёй матавоз для падвозу торфу. Падчас рамонту каляіну пашырылі да 750 мм, каб па ёй маглі праехаць лакаматывы і вагоны савецкай вытворчасці. Адрамантаваная чыгунка ўвайшла ў склад Беларускай чыгункі. Яна атрымала назву «12 дыстанцыя Беларускай чыгункі».
Часцей па навагрудскай чыгунцы перавозілі тэхніку, угнаенні і ўраджай мясцовых гаспадарак. Да станцыі Любча два разы ў дзень ездзілі пасажырскія саставы з двух ці трох вагонаў. У навагрудскім чыгуначным парку налічвалася пяць лакаматываў. У 1965 годзе чыгунку закрылі, а каляіну разабралі.
У народзе вузкакалейную чыгунку называлі «калейка» і «кукушка». Да сённяшніх дзён у некаторых месцах Навагрудскага раёна захаваліся фрагменты чыгуначнага насыпу.
![](http://chped.net/https/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/28/%D0%9D%D0%BE%D0%B2%D0%BE%D0%B3%D1%80%D1%83%D0%B4%D0%BE%D0%BA_%D0%B0%D0%B2%D1%82%D0%BE%D0%B2%D0%BE%D0%BA%D0%B7%D0%B0%D0%BB.jpg/220px-%D0%9D%D0%BE%D0%B2%D0%BE%D0%B3%D1%80%D1%83%D0%B4%D0%BE%D0%BA_%D0%B0%D0%B2%D1%82%D0%BE%D0%B2%D0%BE%D0%BA%D0%B7%D0%B0%D0%BB.jpg)
![](http://chped.net/https/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6e/%D0%9D%D0%BE%D0%B2%D0%BE%D0%B3%D1%80%D1%83%D0%B4%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%83%D0%B7%D0%BA%D0%BE%D0%BA%D0%BE%D0%BB%D0%B5%D0%B9%D0%BA%D0%B0.jpg/220px-%D0%9D%D0%BE%D0%B2%D0%BE%D0%B3%D1%80%D1%83%D0%B4%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%83%D0%B7%D0%BA%D0%BE%D0%BA%D0%BE%D0%BB%D0%B5%D0%B9%D0%BA%D0%B0.jpg)
Чыгуначны вакзал[правіць | правіць зыходнік]
Будынак чыгуначнага вакзала пабудавалі ў 1925 годзе[3]. Гэта быў цагляны двухпавярховы будынак. Каляіна пралягала прыклада па сучаснай вуліцы Міцкевіча. Пасля закрыцця чыгункі ў 1965 годзе пасажырскі рух замянілі на аўтобусны. Чыгуначную станцыю перапрафілявалі ў аўтастанцыю. Пазней дабудавалі новую частку навагрудскага аўтавакзала.
За гарадскім рынкам захаваўся будынак чыгуначнага дэпо. Падчас працы чыгункі там рамантавалі вагоны.
Іншыя вузкакалейкі[правіць | правіць зыходнік]
Акрамя лініі Наваельня — Любча, немцы праклалі яшчэ дзве каляіны ў бок ракі Сервеч. Першая пралягала з Навагрудка праз вёскі Рутка, Ваўковічы, Паланая да Агароднікаў. Другая — ад вёскі Зарой, каля Янавіч, Катлова да Ваўкоў[4]. Гэтыя каляіны зліквідавалі да 1925 года.
Помнікі[правіць | правіць зыходнік]
У 2018 годзе ў вёсцы Зарой усталяваны мемарыяльны знак у памяць пра чыгунку, якая пралягала побач з вёскай. Помнік талакой стварылі мясцовыя жыхары. Усталяванне помніка мясцовыя жыхары не ўзгаднілі з райвыканкамам[5].
![](http://chped.net/https/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d6/Paravoz-Navagrudak.jpg/220px-Paravoz-Navagrudak.jpg)
У маі 2023 года ў вёсцы Рабкі ўсталявалі прасторава-дэкаратыўную кампазіцыю «Паравоз», прысвечаную вузкакалейцы. Помнік з’явіўся ў межах краязнаўчага праекта Круцілаўскай сярэдняй школы «Дарога з мінулага»[6].
У верасні 2023 года каля аўтавакзала ў Навагрудку ўсталяваны помнік «Паравоз». Адкрыццё было прымеркавана да Дня народнага адзінства[7].
Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Узкоколейные железные дороги Гродненской области
- ↑ а б Была ў Навагрудку чыгунка… (Гісторыя Навагрудскай вузкакалейнай чыгункі)
- ↑ В 19 лет из шахты в партизаны. История Ивана Волчецкого
- ↑ У Навагрудку, дзе няма чыгункі, усталявалі помнік паравозу. Тлумачым, адкуль ён там
- ↑ Пример для других: как односельчане без помощи властей установили мемориальный знак
- ↑ Связь поколений
- ↑ В Новогрудке в День народного единства открыли памятный знак, посвященный истории узкоколейной железной дороги