Перайсці да зместу

Авечкагадоўля ў Беларусі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Авечкагадоўля Беларусі — галіна жывёлагадоўлі, якая займаецца гадоўляй авечак.

Пагалоўе[правіць | правіць зыходнік]

Авечкі з выстаўкі «Белагра-2019»

Гістарычна вытворчасць воўны была важнай галіной сельскай гаспадаркі, аднак з сярэдзіны XX стагоддзя пагалоўе авечак пачало хутка скарачацца. Пра шырокую распаўсюджанасць авечак у пачатку XX стагоддзя сведчыць той факт, што толькі ваўкамі ў 1924 — 25 гадах у Беларусі было знішчана 22100 авечак[1].

У 2010-я гады пагалоўе авечак пачало расці — з мінімуму ў 51,8 тысяч у 2011 годзе да 89,8 тысяч У 2017 годзе. Удвая вырасла пагалоўе авечак у буйных сельскагаспадарчых арганізацыях (з 6 да 12 тысяч), у чатыры разы — у фермерскіх гаспадарках (з 4,1 да 16,3 тысяч), амаль на 50 % у асабістых гаспадарках насельніцтва (з 42 да 62 тысяч). Змянілася і доля гаспадарак розных катэгорый: з 10,8 % да 13,3 % вырасла доля буйных сельскагаспадарчых арганізацый, з 7,9 % да 18,1 % — доля фермерскіх гаспадарак, у той час як доля асабістых гаспадарак насельніцтва скарацілася з 81, 3 % да 68,6 %[2].

Дасягнуўшы лакальнага піка у 2018 годзе (89,9 тысяч), пагалоўе авечак пачало скарачацца (да 87,6 тысяч на 1 студзеня 2019 года)[3].

Эканамічныя паказчыкі[правіць | правіць зыходнік]

Беларуская авечкагадоўля надзвычай стратная. У 2018 годзе сярэдняя рэнтабельнасць бараніны, рэалізаванай сельскагаспадарчымі прадпрыемствамі (без уліку фермераў і асабістых гаспадарак насельніцтва), склала −69,8 %, прычым за 2012—2018 гады гэты паказчык упаў амаль у 7 разоў, з −10,8 % у 2012 годзе[4].

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. Воўк // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 1. Ааліты — Гасцінец / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 575 с., іл. — 10 000 экз.. — С. 492
  2. СХРБ 2017, с. 127—129.
  3. СХРБ 2019, с. 135.
  4. СХРБ 2019, с. 182.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]